I łóżeczko w dół! Plus wiadomości w skrócie

Łóżeczko od wczoraj na najniższym poziomie, bo Najmłodszy w rodzinie sam wstaje i było ryzyko, że się przechyli i zrobi wielkie Bam! Jest przewspaniały i cały czas odkrywamy jakieś nowe umiejętności. Przesuwanie się na siedząco na pupie, wstawanie, zabawy rączkami, coraz bardziej precyzyjne chwytanie i zainteresowanie wszystkim. Stoi już na tyle pewnie, że wystarczy, że trzyma się jedną ręką, a drugą sięga do nas, po zabawki, próbuje się schylać, odwracać. Szaleństwo! :)

W łóżeczku "normalnym", drewnianym, ze szczebelkami sam się podnosi, w turystycznym stoi jedynie jak się go odkłada, bo nie ma się czego chwycić i wspiąć. Swoją drogą w domu mamy jedno w sypialni, a przenośne zostało po Sylwestrze i odwiedzinach kolegi - czeka na korytarzu na złożenie. Przydaje się, więc może je jednak zostawimy w domu w ramach kojca.

Zmieniliśmy też gondolę na spacerówkę, a chustę na nosidełko MT, chociaż do chusty jeszcze wracamy. Szczególnie, do tej z wełną LennyLamb sosna. Chyba jej nie pokazywałam i właśnie się zorientowałam, że mam aż jedno zdjęcie w niej jeszcze sprzed kilku miesięcy.

W czasie tej długiej blogowej ciszy Dominik skończył 8 miesięcy i ogólnie dużo się działo. Jak to w okresie świąteczno-noworocznym: spotkania z rodziną, czas refleksji, spacery - chociaż z powodu choroby Maluchów raczej krótkie. Niesamowita radość z prezentów i zabaw z babcią, ciocią i wujkiem. Dla mnie był to czas detoksu od internetu, a że zostawiliśmy kartę pamięci u mamy z wszystkimi zdjęciami (przypadkiem), to przez jakiś czas i zdjęć nawet nie robiłam. Święta - pomijając chorobę Mikołaja, od którego zaraził się Dominik - udane. W o wiele mniejszym gronie od ostatnich, ale i tak 7 osób było. Przygotowań tradycyjnie sporo, chociaż dużo nas ominęło, bo wcześniej wiele dań mama zrobiła.
Sylwester już u nas ze znajomymi i ich prawie dwuletnim smykiem. Cała trójka rozbójników szalała, Bąbel zasnął przy piersi, a starsi przy czytaniu bajek na "wujku". Kilka godzin mieliśmy dla siebie na rozmowę. Niestety wystrzały zbudziły M i chyba się trochę bał, obudził się też kolega, a Dominik spał w najlepsze i magiczną godzinę przegapił w błogiej nieświadomości :)
To tak w wielkim skrócie. Żyję i powoli, powolutku nadrabiam zaległości i realizuję plany. Postanowień szczególnych w tym roku brak, a jedynie staram się wytrwać w swoich decyzjach. I coraz bliżej do końca macierzyńskiego, co po nim pozostaje niewiadomą, za dużo możliwości i właściwie żadna mi nie odpowiada do końca. Będzie trzeba coś jednak wybrać, a im wcześniej tym lepiej.