Zachustowani

Oficjalnie ogłaszam, że uwielbiam chusty! Uwielbiam i już :) Pokazywałam Wam moją mikro kolekcję NatiBaby: elastyczną Rumbę i tkaną Rodos. Powoli odstawiam elastyczną, a coraz częściej motam tkaną i kilka moich spostrzeżeń. Na samym początku, gdy Dominik ważył tak 4,5-6 kg wybierałam elastyczną, bo była delikatniejsza w dotyku, lżejsza, wydawało mi się, że łatwiej się wiąże. Kolor uwielbiam, a że miałam świadomość, że jak mały się zrobi cięższy to przerzucę się na tkaną, chciałam się nią nacieszyć i nanosić :) Niedawno wspominałam, że łamię tkaną, że motałam misia i... maskotkę motało mi się źle i dlatego chciałam ją pomęczyć i złamać, ale jak spróbowałam na Dominiku, to się zakochałam. Teraz wydaje mi się, że łatwiej ją naciągnąć nawet. Jest sztywniejsza, pewniej trzyma, wiążę całą szerokością lub składając ją wzdłuż na pół, bo jeszcze taka też wystarcza (tylko w tym rozwiązaniu przy kieszonce z X na szkrabie jest więcej warstw, więc w upały odpuszczam). Jak jest bardzo gorąco, to krzyż rozsuwam na boki i efekt podobny do kangurka, czyli jedynie jedna warstwa na nim [zdjęcie drugie] :) Bąbel trzyma główkę pewnie, więc raczej już jej tak nie asekuruję, chyba, że zaśnie, to jedną częścią go delikatnie otulam dla pewności, ale że zasypia wtulony we mnie, to właściwie tego nie stosuję. Chusta sama w sobie jest cięższa, ale tego w noszeniu nie odczuwam, a na dłuższym spacerze nawet wydaje się łączna masa lżejsza ;)

Żałuję tylko jednego, no dobra w sumie dwie rzeczy mnie męczą. Po pierwsze mąż za nic nie chce spróbować, a chciałabym zobaczyć kruszynkę na męskiej klacie - a co! Co za tym idzie wizja Mikołaja w chuście na tacie, a Dominika na mnie i spacer wspólny się raczej nie ziści. Tzn. spacer jako taki tak, bo starszy maszeruje, ale wiecie zachustowani rodzice, trzymanie się za rękę, a nie pilnowanie, to jest coś :) A druga kwestia - nie ma mi kto zrobić zdjęcia! Winę ponoszę sama, bo chodzę rano jak nie ma Tomka, ale popołudniami już słońca nie ma w puszczy, więc i tak wśród zieleni nie będzie fotki :( Chociaż... od czego jest sobota? :D I tak po dziwnym wywodzie, cel tego wpisu, czyli pokazanie Wam nas w chuście, coby nie było, że w szafie leży ;)

Zdjęcie robione samowyzwalaczem i bez twarzy*, co średnio mi się zawsze udaje (normalnie udało mi się głową żółwika zrobić i prawie ją schować), do tego na balkonie, ale hej, proszę podziwiać! Wbrew pozorom moje ramiona i nóżki są w tej samej linii poziomej, ale zaczęłam do przodu iść i stąd takie efekt optyczny. Swoją drogą: widzicie tego irokeza na głowie potomka? Od 10 tygodni po kąpieli zaczesuję coby go zlikwidować i się nie da. Uparł się młody, że własny styl chce mieć i moje wysiłki są bezcelowe, więc chyba powoli sobie odpuszczę ;)

Jak to jest u Was? Macie chusty? Nosicie? Może tatusiowie noszą (Ci których spotkałam raczej w Mei Tai chodzili)? Próbowaliście? Zraziliście się czy przeciwnie? Spotykacie się z dziwnymi komentarzami? Dwa lata temu wzbudzałam pewną sensację, teraz coraz więcej rodziców nosi, w bloku obok dziewczyna ma przepiękną chustę i aż muszę ją kiedyś zapytać o firmę ;) Chociaż to w mieście, w sierpniu wybieramy się ponownie do mamy na wieś i tym razem zabiorę też chustę i jestem ciekawa jakie tam będą reakcje i czy w ogóle będą. Pakuję ją ze względu na spacery po plaży, bo wózkiem to nieporozumienie. Tak patrzę na to zdjęcie i jednak muszę porobić jakieś w lesie, bo tyle czasu tam spędzamy, a nie będzie pamiątki. OK kończę marudzić :)
*Muszę to niepokazywanie naszych twarzy przemyśleć jeszcze, bo z jednej strony nie chcę publikować zdjęć maluchów, ze względu na ich prywatność i przykre sytuacje, które spotkały niektóre blogerki, z drugiej skoro tyle piszę, znajomi jak trafią, to będą wiedzieli, że to my i o nas, świat jest duży i kto mnie spotka? No i mam tak cudne ujęcia śmiechu, min, radości, zdziwienia itd., że aż się proszą o pokazanie światu :) Co Wy o tym myślicie?