Mikołaj :)

Mikołaj mnie czasami rozbraja :) Pomijam niekończący się zasób pomysłów na pytania, bo ostatnio "dlaczego" jest chyba jego ulubionym słowem i to są prawdziwe ciągi, bo każda odpowiedź to powód do zadania kolejnego pytania. Kilka dni temu mniej więcej w godzinie dziennej drzemki powiedziałam, żeby się położył. Przeważnie daje buziaka, zabiera bluzkę i kładzie się spać. Tym razem, nie. 

"Mamusiu nie chcę spać, ale sobie odpocznę". 

Wziął misia, koszulkę i do swojego pokoju. OK. I po chwili wchodzę do niego, żeby go przykryć, bo na pewno zasnął i co widzę? Dziecko leży na łóżeczku, na brzuszku, wymachuje nogami, wciąga zapach i patrzy uśmiechnięty. Na co? Na swoje dyplomy... Nie ma jak budowanie poczucia własnej wartości :) I jak mnie zobaczył, to uśmiech i mi je pokazuje i zadowolony i dumny oznajmił: "to moje" :) A dyplomy ma trzy i każdy razem wieszaliśmy za pomocą delikatnej taśmy na ścianie zasłaniając esy floresy kredkowe, które nagle się pojawiły w przejawie pasji tworzenia małego Picassa - tydzień po przeprowadzce i malowaniu... Dyplomy z przedszkola: z okazji pasowania na przedszkolaka, umiejętności jeżdżenia rowerem i prac plastyczny z okazji święta dyni.

A misiu "spał" pod kołderką, żeby mu nie było zimno. Po chwili Mikołaj to niego dołączył. Kochany jest... :)